Oriente

Ok, dit wordt de grootste update tot nu toe. Ik ben een beetje druk geweest en er is veel gebeurt laatste tijd. Er zijn helaas geen foto`s bijna, mn camera is kapot en ik heb nu geen manier om mn foto`s op de computer te zetten

Geslaagd! Alweer!

Ja, het schooljaar is afgelopen en heel mijn klas heeft eindexamen gedaan. Ik zelf heb absoluut niks gedaan voor proefwerken of wat dan ook op school hier, en examenperiode was dan ook een soort van vervroegde vakantie voor mij, waar ik niks op tegen had, maar toch was ik erbij met de slagingsceremonie/feest, en ik heb er zelf een certificaat gekregen: Mencion de Honor voor Joost Kouwenkoen..... Dat ze het niet kunnen uitspreken, ok, kan ik begrijpen, maar het is toch niet zo moeilijk om mijn naam goed te schríjven?

Maar goed, er was dus zo`n hele ceremonie + feest in het meest luxe hotel van de stad. Alle meisjes moesten witte galajurk aan, en jongens blauw pak en rode stropdas, behalve ik dan, ik heb alleen maar een grijs pak, maar hé, ik ben sowieso al een beetje anders dan de rest van mijn klas :P Na een hele reeks toespraken van leraren en leerlingen en uitreiking van certificaten was het tijd voor de leerlingen om met hun vader of moeder de wals te dansen. Mijn moeder mocht niet dansen omdat ze nog in de rouwperiode om de dood van haar vader zat ofzo, dus regelde ze een vriendin van haar voor mij :/ Rest van de avond bestond uit disco.

Sucre

Mijn nieuwe familie komt oorspronkelijk uit de provincie manabí, zo`n 6/7 rijden ten noorden van hier. Vandaar ging ik met mn gastmoeder, oma, broer en neef naar Sucre, een klein dorpje met een paar honderd inwoners, waar nogal wat familie woont (mijn moeder heeft 9 broers en zussen, en de meesten wonen in Sucre). En ik weet niet wat het is, want er is ongeveer niks in Sucre (douche bestaat uit een ton met water en een bakje), maar ik had het daar geweldig naar mn zin. We gingen nog een dagje naar het strand met de halve familie (waar passen 15 mensen in 1 auto? Ecuador!), waar ik nogal ben verbrand. Helaas moest ik hier al veel te snel weg, want mn (Nederlandse) ouders zouden we volgende ochtend vroeg op het vliegveld in Guayaquil staan.

Reis met ouders

De volgende ochtend stond ik dus braaf om 6 uur op het vliegveld, bleek het vliegtuig zomaar ff zo`n 4,5 uur vertraging te hebben... :( Maar goed, 4,5 uur later stond ik er weer, en zag ik mn ouders weer voor het eerst in bijna 6 maanden. Best vreemd. Blijkt mn moeder ook voor het eerst in mijn leven lang haar te hebben :/

We gingen van het vliegveld gelijk door naar Machala, waar voor mij 2 dagen als vertaler begonnen. We brachten een bezoek aan allebei mijn families, de club jeugd commisaris van rotary, en aan het strand. Het strand hier in Machala is op een eiland, en je moet ongeveer een half uur met een boot om er te komen. Het is zo ongeveer het lelijkste strand van Ecuador, maar toch wel een redelijk goed strand met lekker warm water naar nederlandse begrippen.

Daarna vertrokken met auto en met chaufeur naar Cuenca. Deze chaufeur, Guillermo, die we op aanraden van mijn gastvader hadden ingehuurd, heeft me een geheel nieuw respect gegeven voor alle mensen waarvan ik dacht dat ze geen richtingsgevoel hadden. Maar voordat we naar Cuenca gingen, brachten we eerst nog een bezoekje aan Ingapirca, de enige Inca-ruines in Ecuador waar nog iets vanover is. Nou hadden die inca`s een of ander leuk trucje waardoor ze stenen zo op elkaar konden stapelen dat het precies paste, zonder cement ofzo. Hoe ze het doen weet niemand, maar het was wel facinerend om te zien hoe al die stenen precies zo op elkaar pasten. Na hier een tijdje te hebben rondgelopen gingen weer terug naar Cuenca, om daar leuk carnaval te vieren......of, dat dachten we.....

TIP voor alle mensen die ooit Ecuador bezoeken tijdens carnaval: zorg dat je ergens anders bent dan Cuenca.

Ja, alles was gesloten, en de bevolking van Cuenca was massaal de stad uitgetrokken om ergens anders carnaval te vieren. De enige in de straten van Cuenca waren wij en enige mensen die alle voorbijgangers nat gooiden met water, iets wat ze hier overal doen met carnaval. Vanuit daar hebben we uitstapjes gemaakt naar Chordeleg, het sieradencentrum van Ecuador, en El Cajas, en nationaal park.

Volgende stop op de reis was Baños (de agua santa), een stad aan de voet van Tunghurahua (ofozo), een vulkaan die afgelopen zomer is uitgebarsten. Het is bekend van vanwege de thermale baden (Baños de Agua Santa = Baden van Heilig Water), en mensen komen er ook van de heilig water halen, net zo iets als bij Lourdes. Vanaf hier hebben we als echte nederlanders een fietstocht gemaakt door de Anders, langs de zogenaamde avenue van de watervallen. Met name 1 daarvan was spectaculair, de Duivelsketel, water dat van in een bassin omgeven door muren van zo`n 30 meter hoog. Ook zijn m`n vader en ik nog van een brug gesprongen bij een soort bungeejumpen wat niet echt bungeejumpen is maar een soort reuzenschommel. Je wordt dan met een touw vastgebonden aan een brug naast de brug waar je vanaf springt. Best leuk ;)

Na Baños hadden een korte stop in Quito om een trip naar de Jungle te boeken, en daarna gelijk door naar Otavalo, waar de volgende dag de grootste weekelijkse indiaanse markt van het land werd gehouden. Nou was ik daar al eens eerder geweest, maar dat weerhield me er niet van om toch weer te veel uit te geven... Daarna gingen we door naar het leerstadje Cotacatchi, waar ik dit keer niks kochtnet als mn ouders, hoewel mn vader bijna een leren colbert had gekocht :)

En in de voetsporen van mn vorige reis met Rotary brachten we volgende dag een bezoekje aan bergmeer Cuicotcha: mooi uitzicht, veel muggen en een beetje frisjes, maar de moeite waard. Daarna was de tijd alweer aangebroken om terug te keren naar quito voor het laatste gedeelte van de trip: amazone. Die avond in Quito konden we blijven slapen bij de eigenaar van het reisbureau waar we de trip hadden geboekt. Een heel aardige man, komt uit Chili, en runt een reisbureau in quito samen met zn zoons. Hij gaf ons een hele rondreis door quito, het oude centrum bij nacht, echt heel mooi.

Daarna was het tijd voor ons tochtje naar de jungle. Voor ons groepje van 3 hadden we een gids + en assistent/tolk. Na zo´n 2 uur met auto en een half uur met gemotoriseerde kano kwamen we aan bij de hutten van een inheemse bewoner, wat tevens ons verblijf was gedurende deze 4 dagen. Die middag hebben we een rondje door de jungle gemaakt waarbij onze gids allerlei interesante dingen vertelde over alle planten en insecten (veel giftige dingen daar, en ook veel dingen die daartegen helpen). Iets groters dan een flinke spin kwamen we jammer genoeg niet tegen :(

Deze volgende dag moest onze gids weg, dus hadden we alleen nog onze hulpgids. In de ochtend gingen we in een boomstamkano naar een andere plaats om rond te lopen, op zoek naar vogels en apen. Kanoen op een stilstaand meer is een stukje zwaarder dan op een stromende rivier, en het feit dat je de hele reis scheef moet zitten omdat er water binnen kwam hielp ook niet echt, maar we kwamen er. Veel meer dan een paar vogels, de geur van een panter en een boom die we toen nog reusachtig groot vonden kwamen we niet tegen.

`s Middags gingen we vissen voor pirañas. Die schijnen erg makkelijk te vangen te zijn, hengel met eenstukje vlees eraan, en de piraña bijt zich daaraan vast, hoeft niet eens in het haakje te bijten. 3 uur, veel stukjes vlees en nul pirañas later besloten wij dat dat een sprookje is. Toen onze hulpgids voor het eten even ging douchen (ton met water + bakje), werd hij gestoken door een conga, een 7 cm lange mier. Een beet daarvan doet veel pijn, veroorzaakt koorts en hallucinaties. Gelukkig was de gids toen alweer terug, en die wist ook snel ergens een plant te vinden die hiertegen helpt.

In de nacht gingen we met de boot het meer op, opzoek naar kaaimannen. De ogen van een kaaiman lichten rood als je er met een zaklamp op schijnt. Dat maakt het vrij makkelijk om ze te vinden, en er waren er genoeg. Nog even een spannend moment toen de motor afsloeg net toen we een meter van een kaaiman waren, en de kaaiman onderwater dook (de week ervoor had een kaaiman bijna de boot van de gids omgegooid), maar er gebeurden niks. Even later trok de gids een babykaaiman (1,5 jaar oud, 80 cm lang) in de boot om er wat over te vertellen, en zodat we allemaal een foto konden maken met een kaaiman in onze handen.

De volgende ochtend deden we nog een poging pirañas te vangen. Dit keer ging het wat beter, iedereen had tenminste 1 gevangen. Helaas hebben we daarna de emmer op een verkeerde plaats gezet, want toen we na lunch terugkwamen, hadden de honden de pirañas opgegeten... :(

In de middag gingen we op weg voor een lange tocht door de jungle, met overnachting in tentjes. Opnieuw hadden we pech met de apen, er was niks te zien. Midden in een groot moeras kwamen we nog een reusachtige boom tegen. Ik zal er wanneer ik kan een fimpje van op de site zetten (was te groot/breed voor foto). In de nacht gingen we op zoek naar nachtdieren. Volgens de gids was er altijd wel een gordeldier of ander nachtdier te vinden. Maar helaas, nog steeds pech, verder dan een enkele nachtvlinder kwamen we niet. Op de terugweg naar de hutten de volgende ochtend zagen we gelukkig wel eindelijk een paar aapjes van een boom naar een andere slingeren.

Daarna was het jammer genoeg alweer tijd om met kano/auto/vliegtuig terug te keren naar Quito, waar ik de volgende ochtend ook gelijk afscheid moest nemen van mn ouders :(

Rotaryreis Amazone

Een paar uur nadat mn ouders vertrokken waren stond ik weer op het vliegveld om naar de amazone te gaan. We gingen met een groep van 26 uitwisselingsstudenten. Nadat we geland waren in Coca moesten we even wachten in een hotel totdat we met een boot naar onze verblijfsplaats konden gaan. In dit hotel hadden ze een aantal aapjes die dol waren op de rozen die ze ons in het vliegtuig hadden gegeven. Doe je eerst vier dagen je best aapjes te zien in de verte, word je daarna letterlijk besprongen.

We verbleven in een aantal bungalows naast een dorpje, waar een speciaal soort gratis school was voor kansarme junglekindjes, waar ze `s ochtends lessen hadden en `s middags moesten werken. Daar hebben we 3 middagen bij geholpen. Voor de rest hebben een paar tochtjes in de jungle gemaakt, veel gezwommen in de rivier (ze hebben ons een keer een uur stroomopwaarts met zwemvesten en een vlot in de rivier gegooid), geleerd hoe we manden moeten vlechten, in bomen moeten klimmen, hoe we een soort touw kunnen maken uit bladeren (mn zelfgemaakte armbandjes doen het nogsteeds), gezichten beschilderen met kleurstoffen uit bepaalde planten, een ceremonie ondergaan de een shamaan en vooral heel veel lol gehad met de groep. We hadden echt een leuk groep, kon haast niet beter (maar ja, welke exchangestudenten zijn nou niet leuk?). De tijd hier vloog voorbij, en voor ik het wist waren de 7 dagen voorbij :(

Machala

Ik ben ondertussen alweer een tijdje terug in Machala, en ook hier vliegt de tijd voorbij. Ik ben ondertussen lid van een soort natuurvereniging hier, die oa de luiaards in de bomen op het centrale park verzorgen. Heb nu dus alweer een paar keer luiaards te eten en te drinken gegeven.

Verder ben ik nog een keer naar een kolibriereservaat geweest. Echt heel mooi gezicht, al die gekleurde vogeltjes om een paar bakjes met suikerwater heenzoemend. Verder nog naar een keer naar het strand geweest, waar ik in mn voet werd gestoken door een rog. Roggen hebben een soort gif dat veel pijn veroorzaakt, en strompelend op zoek naar hulp wist niemand precies wat te doen, totdat we een nederlandse vrouw tegenkwamen die daar aan het strand woont en wist wat te doen bij een roggensteek. Eerste nederlander die ik hier zie in machala. Een paar flinke klappen erop om het bloed eruit te krijgen en daarna iets heets erop tegen de pijn. Ze leende me ook nog een kaars zodat ik er kaarsvet over kon gooien. Ik voelde het nauwelijks over de pijn heen, maar na een stuk of 4/5 keer was de pijn bijna weg. Dit schijnt trouwens bij bijna alle beten/steken te werken: bijen, wespen, muggen, mieren ;)

Volgende week heb ik reis naar Galapagos met Rotary, en veel zin daarin. Ik zal kijken of ik daarna mn weblog iets sneller kan updaten. Chao, Joost

Mi Paraíso

Ga eens lekker zitten en geniet van mijn nieuwe huis:

Filmpje van universiteit en basketbalveld wil niet uploaden, dus die houden jullie nog tegoed...

Ik heb nu dus een nieuwe familie, hartstikke lieve mensen. 1 Broer van twaalf die alleen maar engels tegen me spreekt (das nog eens wat anders), en ook nog een schattig ecuadoriaans omaatje.

Mijn nieuwe adres heb ik al genoemd, mobiel nummer blijft hetzelfde, en dit is mijn nieuwe huisnummer: 00593-72922289

Verder kan ik zeggen dat het hier warmer is dan normaal in deze tijd van het jaar, net als in nederland. Alleen hier is >40 normaal.... Ja, dat zwembad kan ik wel gebruiken :D

Navidad y Año Nuevo

Er zijn weer een aantal dingen gebeurd afgelopen paar weken, namelijk:


Huizenwissel



Er is een datum geprikt voor het wisselen van gastgezin, namelijk de 20 januarie. Vandaar als jullie iets op willen sturen, gebruikt dan vanaf nu dit adres:


Joost Avila Loor
Utsam Universidad
Av.Loja y 10 de agosto
Machala
Ecuador

Kerst

Kerst is hier een groter feest dan in Nederland, zowel in religieuze (96% van ecuador is katholiek) als in feestelijke zin (cadeautjes enzo). Op een vrijdag middag hadden we met Interact, de jeugdafdeling van Rotary, een kerstmiddag georganiseerd voor arme kindertjes in een weeshuis, met spelletjes, een goede maaltijd, cadeautjes en natuurlijk ook de verkiezing van een kerstprinses. Het zijn en blijven nou eenmaal ecuadorianen ;P Uiteindelijk was het een grote chaos, maar ik geloof dat iedreeen wel een leuke middag heeft gehad, en daar ging het tenslotte om. Ik heb nu in elk geval wel een hele boel foto´s van kleine negertjes die het maar wat leuk vonden om op de foto te gaan.

Een week later, de vrijdag voor kerstmis, vierden we kerst op school. Eerst was er een sort optocht van kinderen verkleed als herder, koningen, engelen en natuurlijk een Maria op een ezeltje. Daarna was er een toespraak van de rector ofzo, en mochten de kerstprins en prinses nog een rondje lopen (het houd ook nooit op). Iedereen moest een cadeautje meenemen, want daarna kwamen de kinderen van een arme publieke school langs, en die kregen allemaal een cadeautje. Toen dat allemaal ook voorbij was hadden we met onze klas nog een kerstmaaltijd: kalkoen met rijst en een salade.

Kerst wordt hier gevierd op kerstavond, met de familie. Eerst zochten we een mis in de kerk, of liever gezegd, buiten de kerk, het was nogal druk. We bezochten beide grootouders, eerst die van m´n gastmoeder, daarna die van m´n gastvader. Bij beiden had heel de familie zich verzameld, en bij bieden hadden we een kerstdiner, met kalkoen en een of andere zoete bruine smurrie met walnoten, rozijnen, olijven en ik denk dadels, wat erg lekker was. Om 12 uur ´s nachts wenst iedereen elkaar gelukkig kerstfeest en geeft elkaar cadeautjes. Nou hebben ze hier zo de gewoonte om kleding te geven, dus ik ben nu een spijkerbroek, overhemd, polo en pijama rijker....

Hè? Llamas Holandesas? Nederlandse lama´s?

Maria op het ezeltje
De Herders
En de koningen
Heel de familie Acosta


Bosque Patrificado


De zaterdag daarop, de dag voor oud&nieuw, zouden we naar een versteend bos hier in de buurt gaan. Dit was de 4e keer dat mn ouders dit zeiden, en ik had niet al te veel hoop dat we dit keer wel zouden gaan. Maar he, wat een verrassing, dit keer gingen we echt, en m´n ouders hadden Sonja (Finland) ook uitgenodigd, aangezien wij binnenkort van gastgezin wisselen, en zij dus bij mijn familie komt wonen. Het was een beetje lastig te vinden, dus vroegen we de weg aan een oud vrouwtje dat we tegenkwamen. Die wist precies waar het was: die kant op (ze wees), dan daarom (wees andere kant op), en dan over de brug daarheen (weer andere kant). We bedankten haar vriendelijk, en gingen op zoek naar iemand die het wel uit kon leggen: weg volgen en dan bij de brug links ;)

Het bos zelf vond ik niet zo heel bijzonder, een aantal stenen die verdacht veel op bomen leken (jaja, het waren bomen een paar miljoen jaar geleden), maar het was gezellig, en ook wel lekker om weer even in de natuur te wandelen. Dat is iets Ecuadorianen niet veel doen, en binnen een uur van Machala is ook niets anders te vinden dan bananenplantages en garnalenkwekerijen.

Op de terugweg stopten we nog even bij een groot stuwmeer, wat niet werd gebruikt om energie op te weken, maar alleen om water te sparen voor de landbouw. Daarna ,was er nog een andere stop bij een riviertje, waren we gingen zwemmen. M´n vader vond het maar koud, maar Ecuadorianen hebben maar rare ideeën over kou...Zelfs ijij zou hiet zonder twijfelen zijn ingelopen, mam ;)

Dunne boom
Dikke boom
300 jaar oud ofzo
Hebt 7 of 8 man nodig om hem te omcirkelen
Heel de familie op zo´n versteende boom


Nieuw Jaar



Ze hebben hier een vreemde gewoonte met nieuw jaar: grote poppen van papier marchee, die vol zitten met knal vuurwerk. Traditioneel lijken die poppen op iets wat belangrijk was afgelopen jaar, je had er dan ook redelijk wat politica (we hadden verkiezingen), maar de meesten zijn figuren uit tv-series of films, wat overigens ook geheel toepasselijk is, gezien het aantal uren die de gemiddelde ecuadoriaan achter de tv doorbrengt. Nadat je hem gekocht hebt wordt zo´n "año viejo" dan op de auto gebonden of voor het huis gezet.

Nadat wij op op 31 december om 5 uur (ruim op tijd) onze año viejo (een of andere robot, ik geloof van futurama) hadden gekocht, gingen we ´s avonds naar het huis van de ouders van mn moeder, waar heel de familie van die kant zich verzameld had, en daar hadden we een cena redelijk gelijk aan die op kerstavond, met kalkoen en de zoete bruine smurrie en natuurlijk rijst. Hier bleven we tot +/- 11 uur, toen gingen we naar mn oma van mn vaders kant, waar heel de rest van die kant van de familie zich verzameld had. Om 12 uur werden alle año viejos op een hoop in de straat gegooiden in de fik gestoken. Aangezien de familie druk bezig was elkaar een gelukkig nieuwjaar te wensen heeft de helft er niks van gezien geloof ik, maar ja. Grootste gedeelte van de nacht daarna heb ik karaokend doorgebracht met een paar ooms.



Een paar Año Nuevo´s
Waren ook wedstrijden wie de mooiste voorstelling had

Onze Año Nuevo

Daar gaan ze dan
Doei!!
Karaoken met ooms
Kijk, das nog eens een romeinse kaars
Uhm... zoals de meeste uitwisselingsstudenten krijg ik er een beetje gewicht bij, en das te merken ook....door mn bed gezakt... :S